Przejdź do zawartości

Ryūshi Kawabata

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ryūshi Kawabata
川端 龍子
Ilustracja
Zdjęcie Ryūshi Kawabaty (1951)
Data urodzenia

6 czerwca 1885

Data śmierci

10 kwietnia 1966

Narodowość

japońska

Dziedzina sztuki

malarstwo

Odznaczenia
Order Kultury (Japonia)

Ryūshi Kawabata (jap. 川端 龍子 Kawabata Ryūshi), właśc. Shotarō Kawabata (jap. 川端 昇太郎 Kawabata Shotarō; ur. 6 czerwca 1885, zm. 10 kwietnia 1966)japoński malarz.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z prefektury Wakayama[1][2]. W 1895 roku przeprowadził się wraz z rodziną do Tokio, gdzie uczył się sztuki malarstwa olejnego i ilustratorstwa[1]. W 1913 roku odbył podróż do Stanów Zjednoczonych. Obejrzał wówczas zbiory japońskiego malarstwa zgromadzone w Museum of Fine Arts w Bostonie. Wkrótce potem, będąc pod ich wpływem, zerwał z uprawianiem malarstwa w stylu zachodnim (yōga) i zaczął tworzyć w odwołującym się do wzorców rodzimych stylu nihonga[1][2]. Jego prace cieszyły się dużą popularnością i wielokrotnie były prezentowane na wystawach w Japońskiej Akademii Sztuk Pięknych (Nihon Bijutsu-in)[2]. W 1928 roku powołał do życia grupę artystyczną Seiryū-sha (青龍社), która przetrwała do jego śmierci[2]. W 1963 roku na miejscu domu Kawabaty w Tokio, zniszczonego podczas bombardowań w trakcie II wojny światowej, wybudowano muzeum, w którym zgromadzono prace artysty[1].

Tematyka obrazów Kawabaty jest szeroka, obejmuje pejzaż, martwą naturę, akty, sceny z teatru , motywy mitologiczne, a także tematykę współczesną[1]. Artysta tworzył w technice tradycyjnej, wykorzystując jednak techniki światłocienia i malarstwa iluzjonistycznego[1]. Był przeciwnikiem tradycyjnego wywieszania obrazów w formie zwojów kakemono w alkowie domu (tokonoma), nawołując do ich publicznego eksponowania, zwłaszcza w formie wielkoformatowego malarstwa ściennego[1]. Pragnął udostępnić malarstwo jak najszerszej publiczności i upowszechnić je, zrywając w ten sposób z patronatem niewielkiej grupki koneserów[1].

W 1959 roku został odznaczony Orderem Kultury[2].

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h Miyako Murase: Sześć wieków malarstwa japońskiego. Od Sesshū do artystów współczesnych. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1996, s. 194–196. ISBN 83-213-3775-9.
  2. a b c d e Louis Frédéric: Japan Encyclopedia. Cambridge: Belknap Press, 2000, s. 495. ISBN 0-674-01753-6.